De lange weg naar rugpijnverlichting

Marja is net terug van een zonovergoten vakantie in de Italiaanse streek Toscane. “Het was schitterend”, geniet Marja na. Zij en haar man René hebben naar volle tevredenheid stukjes kunnen wandelen, samen met hun hond Luna. “Geen flinke afstanden hoor”, nuanceert ze. “Niet zoals in mijn jonge jaren. Maar de rolstoel hoefde dit jaar niet meer mee. En dat was al heel erg fijn.”

Noodgedwongen eerder stoppen met werken

Voor ze met pensioen gaat, werkt Marja als docent biologie aan een middelbare school, vertelt ze. Helaas moet ze door intense rugpijn eerder stoppen. Marja: “Vreselijk! Ik vond lesgeven namelijk heel leuk. Maar gedoe eromheen kostte ook veel energie. Ik dacht daarom dat mijn rugpijn door stress kwam. Wat ik alleen vreemd vond: toen ik vervroegd met pensioen ging, werden mijn rugklachten alleen maar erger.”

Nog altijd denkt Marja aan stress. Want nu het dynamische schoolleven achter haar ligt, wordt ze actiever in de lokale politiek. En ook dit is bepaald geen luizenleventje, ervaart ze.

“Toen ik nog werkte, was ik al gemeenteraadslid. Maar na mijn pensioen heb ik mijn eigen partij opgericht en werd ik zelfs plotseling wethouder. Toen kreeg ik pas écht last. Ik kreeg uitvalsverschijnselen en de morfine beperkte me bij het uitoefenen van mijn taken. Stress of geen stress, hier moest ik van af. Toen heb ik mijn huisarts gevraagd om een MRI-scan in een academisch ziekenhuis.”

Benieuwd naar de wachttijden voor een hernia- of stenose-operatie? Deze vind je op ZorgkaartNederland. Misschien ben je ergens anders eerder aan de beurt.

"Ik was graag weer gaan werken"

Die doorverwijzing gaat niet zomaar, zegt Marja: “Ik kreeg wél een doorverwijzing voor een MRI, maar niet in een academisch ziekenhuis. ‘In een academisch ziekenhuis doen ze alleen moeilijke zaken’, zei mijn huisarts. Hij moest eens weten wat ik allemaal nog zou meemaken.”

In een ander, algemeen ziekenhuis toont de MRI aan dat Marja vernauwingen in haar rugwervels heeft. Marja: “De neuroloog stuurde me hiervoor door naar de neurochirurg in hetzelfde ziekenhuis. Achteraf gezien had ik dát liever niet gehad.”

De operatie gaat niet goed. Marja heeft na de operatie nog meer pijn dan ervoor. “Ik keek ernaar uit om na de operatie weer lekker aan de slag te gaan. Dat ik mijn werk niet meer kon doen, vond ik het allerergste.”

Marja en haar man René konden samen genieten van een fijne zonvakantie in Toscane.

Kortere wachttijd in een kliniek

Benieuwd naar de oorzaak, gaat Marja terug naar de chirurg. “Ik sta er nog steeds van te kijken hoe weinig die open stond voor kritische feedback”, zegt Marja. “Maar uiteindelijk stemde die in met een nieuwe MRI. Drie maanden later. Waarom dat zo lang moest duren? Ik weet het niet. Ik kreeg alleen vage antwoorden.”

“Ik besloot de MRI niet af te wachten, maar rond te gaan kijken naar alternatieven. Ik heb toen contact opgenomen met mijn ziektekostenverzekeraar. Zij hebben mij hartstikke goed te woord gestaan. En binnen een paar weken kon ik al bij een kliniek terecht.”

Weer kleine stukjes lopen

Marja: “Bij de kliniek regelden ze meteen een nieuwe MRI, waaruit bleek dat er nog steeds vernauwingen zaten. Een bittere pil om te slikken, maar deze arts had mijn vertrouwen gewonnen en ik kon snel terecht. Na deze operatie voelde ik me ook een stuk beter.”

Toch heeft Marja na twee operaties nóg vier operaties aan haar rug en nek nodig. “Na mijn vijfde operatie verwees de kliniek me naar het UMC Utrecht. Omdat de wachttijd daar één tot twee jaar was, verwezen zij me weer door naar een kliniek in Amsterdam. Die hebben toen mijn ruggenwervels heel netjes aan elkaar vastgezet. Na een half jaar kon ik weer kleine wandelingetjes maken.”

Inmiddels kan Marja weer samen met Luna een wandeling maken.

Er is altijd een instantie die kan helpen

Marja heeft nog veel pijn gehad, maar is nu blij met waar ze staat. “Nu dit achter me ligt, voel ik me een heel ander mens”. Ze lacht. “Als geluk bij een ongeluk ben ik vele kilo’s afgevallen. Ik heb nu een veel gezonder gewicht en voel me fitter dan voorheen. Ik waardeer de dingen die ik weer kan doen, zoals stukjes lopen en mijn werk in de gemeenteraad.”

Zit je in hetzelfde schuitje als Marja? Dan heeft ze wel advies: “Wil je minder lang hoeven wachten? Dan moet je er zelf wat voor doen. Je moet echt je mond open doen, doorvragen en hulp zoeken. Ik vind dat vervelend voor mensen die daar nog niet van lijken doordrongen. Maar er is altijd wel een instantie die je op weg kan helpen, zoals de zorgverzekeraar of de Patiëntenfederatie. Maak daar gebruik van.


Kijk dan eens naar het wachttijdenoverzicht op ZorgkaartNederland
Misschien kan je ergens sneller terecht.